Τι λένε οι διεσταλμένες φλέβες της μικρής λεκάνης στις γυναίκες;

Από το άρθρο θα μάθετε για τα χαρακτηριστικά των κιρσών της λεκάνης στις γυναίκες - αυτή είναι μια παραμόρφωση των φλεβών της πυελικής περιοχής με κυκλοφορικές διαταραχές των εσωτερικών και εξωτερικών γεννητικών οργάνων.

Γενικές πληροφορίες

Στη βιβλιογραφία, οι κιρσοί της λεκάνης αναφέρονται και ως «σύνδρομο πυελικής συμφόρησης», «κιρσοκήλη στις γυναίκες», «σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου». Ο επιπολασμός των κιρσών στη λεκάνη αυξάνεται αναλογικά με την ηλικία: από 19, 4% σε κορίτσια κάτω των 17 ετών 80% σε περιεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, συχνότερα η παθολογία των πυελικών φλεβών κατά την αναπαραγωγική περίοδο διαγιγνώσκεται σε ασθενείς ηλικίας 25-45 ετών.

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων (80%), ο μετασχηματισμός της κιρσοκήλης επηρεάζει τις φλέβες των ωοθηκών και παρατηρείται εξαιρετικά σπάνια (1%) στις φλέβες του συνδέσμου latum της μήτρας. Σύμφωνα με τις σύγχρονες ιατρικές προσεγγίσεις, το VVMT δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται τόσο από γυναικολογική, αλλά κυρίως από φλεβολογική άποψη.

Παθολογικά ερεθίσματα

Κάτω από κιρσούς των πυελικών οργάνων στις γυναίκες, οι γιατροί κατανοούν μια αλλαγή στη δομή των τοιχωμάτων των αγγείων, η οποία είναι χαρακτηριστική για άλλους τύπους της νόσου - εξασθένηση, ακολουθούμενη από τέντωμα και σχηματισμό "θυλάκων" στους οποίους το αίμα λιμνάζει. Οι περιπτώσεις που προσβάλλονται μόνο τα αγγεία των πυελικών οργάνων είναι εξαιρετικά σπάνιες. Στο 80% περίπου των ασθενών, εκτός από αυτή τη μορφή, υπάρχουν σημάδια κιρσών των βουβωνικών φλεβών, αγγείων των κάτω άκρων.

Η συχνότητα εμφάνισης κιρσών της πυέλου είναι πιο έντονη στις γυναίκες. Αυτό οφείλεται σε ανατομικά και φυσιολογικά χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν τάση αποδυνάμωσης των τοιχωμάτων των φλεβών:

• ορμονικές διακυμάνσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με τον εμμηνορροϊκό κύκλο και την εγκυμοσύνη.
• αυξημένη πίεση στη λεκάνη, τυπική της εγκυμοσύνης.
• Φάσεις πιο ενεργής πλήρωσης των φλεβών με αίμα, συμπεριλαμβανομένων των κυκλικών εμμηνορροϊκών περιόδων, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και κατά τη διάρκεια του σεξ.

Όλα αυτά τα φαινόμενα ανήκουν στην κατηγορία των παραγόντων που προκαλούν κιρσούς. Και απαντώνται μόνο στις γυναίκες. Οι περισσότεροι ασθενείς έρχονται αντιμέτωποι με κιρσούς της πυέλου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, γιατί συνυπάρχουν ταυτόχρονα προκλητικοί παράγοντες. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι κιρσοί της λεκάνης είναι 7 φορές λιγότερο συχνοί στους άνδρες από ότι στο ελαφρύτερο φύλο. Έχουν ένα πιο ποικίλο σύνολο προκλητικών παραγόντων:

• υποδυναμία - μακροχρόνια διατήρηση μικρής σωματικής δραστηριότητας.
• αυξημένη σωματική δραστηριότητα, ειδικά το τράβηγμα βαρών.
• Ευσαρκία;
• Έλλειψη επαρκών φυτικών ινών στη διατροφή.
• φλεγμονώδεις διεργασίες στα όργανα του ουρογεννητικού συστήματος.
• σεξουαλική δυσλειτουργία ή ξεκάθαρη άρνηση σεξ.

Η γενετική προδιάθεση μπορεί επίσης να οδηγήσει σε παθολογία του πλέγματος στη λεκάνη. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι κιρσοί του περινέου και των πυελικών οργάνων διαγιγνώσκονται συχνότερα σε γυναίκες των οποίων οι συγγενείς είχαν αυτή την ασθένεια. Οι πρώτες αλλαγές μπορούν να παρατηρηθούν στην εφηβεία κατά την εφηβεία.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ανάπτυξης βουβωνικών κιρσών σε γυναίκες με προσβολή των πυελικών αγγείων παρατηρείται σε ασθενείς με φλεβική παθολογία σε άλλα μέρη του σώματος. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για συγγενή φλεβική αδυναμία.

Αιτιοπαθογένεση

Οι πρωκτολόγοι πιστεύουν ότι οι ακόλουθοι κύριοι λόγοι συμβάλλουν πάντα στην εμφάνιση VVP: παλινδρόμηση της βαλβίδας, φλεβική απόφραξη και ορμονικές αλλαγές.

Το σύνδρομο πυελικής φλεβικής συμφόρησης μπορεί να αναπτυχθεί λόγω της συγγενούς απουσίας ή ανεπάρκειας φλεβικών βαλβίδων, που αποκαλύφθηκε από ανατομικές μελέτες τον περασμένο αιώνα και τα σύγχρονα δεδομένα το επιβεβαιώνουν.

Διαπιστώθηκε επίσης ότι στο 50% των ασθενών, οι κιρσοί είναι γενετικής φύσεως. Το FOXC2 ήταν ένα από τα πρώτα γονίδια που εντοπίστηκαν και έπαιξε βασικό ρόλο στην ανάπτυξη του VVP. Επί του παρόντος, έχει προσδιοριστεί η σχέση μεταξύ της ανάπτυξης της νόσου και των γονιδιακών μεταλλάξεων (TIE2, NOTCH3), του επιπέδου θρομβομοντουλίνης και του μετασχηματιστικού αυξητικού παράγοντα β τύπου 2. Αυτοί οι παράγοντες συμβάλλουν σε μια αλλαγή στη δομή της ίδιας της βαλβίδας ή του τοιχώματος της φλέβας - όλα αυτά οδηγούν στην αποτυχία της δομής της βαλβίδας. Διεύρυνση της φλέβας που προκαλεί αλλαγή στη λειτουργία της βαλβίδας. σε προοδευτική παλινδρόμηση και τέλος σε κιρσούς.

Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου μπορεί να παίξει η δυσπλασία του συνδετικού ιστού, η μορφολογική βάση της οποίας είναι η μείωση της περιεκτικότητας σε διαφορετικούς τύπους κολλαγόνου ή η παραβίαση της αναλογίας μεταξύ τους, η οποία οδηγεί σε μείωση της αντοχής των φλεβών.

Η συχνότητα εμφάνισης της VVP είναι ευθέως ανάλογη με την ποσότητα των ορμονικών αλλαγών που είναι ιδιαίτερα έντονες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Στις έγκυες γυναίκες η χωρητικότητα των πυελικών φλεβών αυξάνεται κατά 60% λόγω της μηχανικής συμπίεσης των πυελικών αγγείων από την εγκυμονούσα μήτρα και της αγγειοδιασταλτικής δράσης της προγεστερόνης. Αυτή η φλεβική διαστολή επιμένει για ένα μήνα μετά τον τοκετό και μπορεί να οδηγήσει σε ανεπάρκεια της φλεβικής βαλβίδας. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η μάζα της μήτρας αυξάνεται, συμβαίνουν αλλαγές στη θέση της, γεγονός που οδηγεί σε επέκταση των φλεβών των ωοθηκών, ακολουθούμενη από φλεβική συμφόρηση.

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν επίσης την ενδομητρίωση και άλλες φλεγμονώδεις ασθένειες του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος, τη θεραπεία με οιστρογόνα, τις δυσμενείς συνθήκες εργασίας για τις εγκύους, συμπεριλαμβανομένης της βαριάς σωματικής εργασίας και τις παρατεταμένες αναγκαστικές στάσεις (καθιστή ή όρθια στάση) κατά τη διάρκεια της ημέρας εργασίας.

Ο σχηματισμός κιρσών στη λεκάνη διευκολύνεται επίσης από τα ανατομικά χαρακτηριστικά της εκροής από τις φλέβες της λεκάνης. Η διάμετρος των φλεβών των ωοθηκών είναι συνήθως 3-4 mm. Η μακριά και λεπτή φλέβα των ωοθηκών ενώνεται με την αριστερή νεφρική φλέβα στα αριστερά και την κάτω κοίλη φλέβα στα δεξιά. Συνήθως η αριστερή νεφρική φλέβα βρίσκεται μπροστά από την αορτή και πίσω από την άνω μεσεντέρια αρτηρία. Η φυσιολογική γωνία μεταξύ της αορτής και της άνω μεσεντέριας αρτηρίας είναι περίπου 90°.

Αυτή η φυσιολογική ανατομική θέση αποτρέπει τη συμπίεση της αριστερής νεφρικής φλέβας. Κατά μέσο όρο, η γωνία μεταξύ της αορτής και της άνω μεσεντέριας αρτηρίας στους ενήλικες είναι 51 ± 25 °, στα παιδιά - 45, 8 ± 18, 2 ° στα αγόρια και 45, 3 ± 21, 6 ° στα κορίτσια. Μια μείωση της γωνίας από 39, 3 ± 4, 3 ° σε 14, 5 ° οδηγεί σε αορτομεσεντερική συμπίεση ή σύνδρομο καρυοθραύστη. Αυτό είναι αυτό που είναι γνωστό ως το σύνδρομο του πρόσθιου, ή του αληθινού καρυοθραύστη, που έχει τη μεγαλύτερη κλινική σημασία. Το σύνδρομο οπίσθιου καρυοθραύστη εμφανίζεται σπάνια σε ασθενείς με οπισθοαορτική ή δακτυλιοειδή διάταξη της περιφερικής αριστερής νεφρικής φλέβας. Η απόφραξη της εγγύς φλεβικής κλίνης οδηγεί σε αύξηση της πίεσης στη νεφρική φλέβα, η οποία οδηγεί στο σχηματισμό νεφρικής παλινδρόμησης στην αριστερή φλέβα των ωοθηκών με την ανάπτυξη χρόνιας πυελικής φλεβικής ανεπάρκειας.

Το σύνδρομο May-Turner - συμπίεση της αριστερής κοινής λαγόνιας φλέβας από τη δεξιά κοινή λαγόνια αρτηρία - χρησιμεύει επίσης ως ένας από τους αιτιολογικούς παράγοντες των κιρσών στη λεκάνη. Εμφανίζεται σε όχι περισσότερο από το 3% των περιπτώσεων, πιο συχνά σε γυναίκες. Επί του παρόντος, με την εισαγωγή τεχνικών ακτινοβολίας και ενδαγγειακής απεικόνισης στην πράξη, αυτή η παθολογία γίνεται πιο κοινή.

ταξινόμηση

Οι κιρσοί χωρίζονται στις ακόλουθες μορφές:

• Ο κύριος τύπος κιρσών: αύξηση των αιμοφόρων αγγείων της λεκάνης. Ο λόγος είναι ανεπάρκεια βαλβίδας 2 τύπων: επίκτητη ή συγγενής.
• Η δευτερογενής μορφή πάχυνσης των πυελικών φλεβών διαγιγνώσκεται αποκλειστικά με γυναικολογικές παθολογίες (ενδομητρίωση, νεοπλάσματα, πολυκύστεις).

Οι κιρσοί της λεκάνης αναπτύσσονται σταδιακά. Στην ιατρική πρακτική, υπάρχουν πολλά σημαντικά στάδια στην ανάπτυξη της νόσου. Διαφέρουν ανάλογα με την εμφάνιση επιπλοκών και την εξάπλωση της νόσου:

• Πρώτου βαθμού. Οι αλλαγές στη δομή των βαλβίδων της φλέβας των ωοθηκών μπορεί να είναι κληρονομικές ή επίκτητες. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από αύξηση της διαμέτρου των φλεβών έως και 5 mm. Η αριστερή ωοθήκη έχει έντονη μεγέθυνση στα εξωτερικά μέρη.
• Δευτέρου βαθμού. Αυτός ο βαθμός χαρακτηρίζεται από εξάπλωση παθολογιών και βλάβη στην αριστερή ωοθήκη. Οι φλέβες στη μήτρα και τη δεξιά ωοθήκη μπορεί επίσης να διαστέλλονται. Η διάμετρος διαστολής φτάνει τα 10 mm.
• Τρίτου βαθμού. Η διάμετρος των φλεβών αυξάνεται έως και 1 cm, η διαστολή των φλεβών παρατηρείται εξίσου στη δεξιά και στην αριστερή ωοθήκη. Το στάδιο αυτό οφείλεται σε παθολογικά φαινόμενα γυναικολογικής φύσης.

Είναι επίσης δυνατό να ταξινομηθεί η ασθένεια με βάση την κύρια αιτία της ανάπτυξής της. Υπάρχει ένας πρωτογενής βαθμός, στον οποίο η επέκταση προκαλείται από δυσλειτουργία των φλεβικών βαλβίδων και ένας δευτερεύων βαθμός, που είναι αποτέλεσμα χρόνιων γυναικείων ασθενειών, φλεγμονωδών διεργασιών ή επιπλοκών ογκολογικής φύσης. Ο βαθμός της νόσου μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με το ανατομικό χαρακτηριστικό που υποδεικνύει τη θέση της αγγειακής νόσου:

• Ενδοκαστική αφθονία.
• αιδοίο και περίνεο.
• Συνδυασμένες φόρμες.

Συμπτώματα και κλινικές εκδηλώσεις

Στις γυναίκες, οι κιρσοί της πυέλου συνοδεύονται από σοβαρά αλλά μη ειδικά συμπτώματα. Συχνά οι εκδηλώσεις αυτής της ασθένειας θεωρούνται σημάδια γυναικολογικών παθήσεων. Τα κύρια κλινικά συμπτώματα των κιρσών στη βουβωνική χώρα σε γυναίκες με προσβολή των πυελικών αγγείων είναι:

• Μη εμμηνορροϊκοί πόνοι στο κάτω μέρος της κοιλιάς. Η έντασή τους εξαρτάται από το στάδιο της φλεβικής βλάβης και την έκταση της διαδικασίας. Περιοδικός, ήπιος πόνος που εκτείνεται στο κάτω μέρος της πλάτης είναι χαρακτηριστικός του 1ου βαθμού κιρσών της μικρής λεκάνης. Σε μεταγενέστερα στάδια γίνεται αισθητός στην κοιλιά, στο περίνεο και στη μέση και είναι μακρύς και έντονο.
• Έντονη γλοιώδης έκκριση. Η λεγόμενη λευκόρροια δεν έχει δυσάρεστη οσμή και δεν αλλάζει χρώμα, κάτι που θα έδειχνε μόλυνση. Στη δεύτερη φάση του κύκλου, η ποσότητα της απόρριψης αυξάνεται.
• Αυξημένα συμπτώματα προεμμηνορροϊκού συνδρόμου και δυσμηνόρροιας. Ακόμη και πριν από την έναρξη της εμμήνου ρύσεως, ο πόνος στις γυναίκες αυξάνεται, μέχρι την εμφάνιση δυσκολιών στο περπάτημα. Κατά τη διάρκεια της εμμηνορροϊκής αιμορραγίας, μπορεί να γίνει αφόρητη και να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την περιοχή της πυέλου, το περίνεο, τη μέση, ακόμη και τους μηρούς.
• Ένα άλλο χαρακτηριστικό σημάδι των κιρσών στη βουβωνική χώρα στις γυναίκες είναι η δυσφορία κατά τη σεξουαλική επαφή. Γίνεται αισθητός στον αιδοίο και τον κόλπο και χαρακτηρίζεται ως θαμπός πόνος. Μπορεί να παρατηρηθεί στο τέλος της σεξουαλικής επαφής. Επιπλέον, η ασθένεια σχετίζεται με αυξημένο άγχος, ευερεθιστότητα και εναλλαγές της διάθεσης.
• Όπως και με τους κιρσούς της λεκάνης στους άνδρες, στο γυναικείο μέρος των ασθενών με τέτοια διάγνωση, το ενδιαφέρον για το σεξ σταδιακά εξαφανίζεται. Η αιτία της δυσλειτουργίας είναι τόσο η συνεχής δυσφορία όσο και η μείωση της παραγωγής των ορμονών του φύλου. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστεί υπογονιμότητα.

Ενόργανη διάγνωση

Η διάγνωση και η θεραπεία των κιρσών πραγματοποιείται από φλεβολόγο, αγγειοχειρουργό. Επί του παρόντος, ο αριθμός των περιπτώσεων ανίχνευσης VVP λόγω νέας τεχνολογίας έχει αυξηθεί. Οι ασθενείς με CPP εξετάζονται σε διάφορα στάδια.

• Το πρώτο στάδιο είναι μια εξέταση ρουτίνας από γυναικολόγο: αναμνησία, χειρωνακτική εξέταση, υπερηχογραφική εξέταση των πυελικών οργάνων (για τον αποκλεισμό άλλων παθολογιών). Με βάση τα αποτελέσματα, συνταγογραφείται επίσης εξέταση από πρωκτολόγο, ουρολόγο, νευρολόγο και άλλο σχετικό ειδικό.
• Εάν η διάγνωση είναι ασαφής αλλά υπάρχει υποψία VVPT, πραγματοποιείται υπερηχογραφική αγγειοσάρωση (USAS) των πυελικών φλεβών στο δεύτερο στάδιο. Αυτή είναι μια μη επεμβατική, εξαιρετικά ενημερωτική μέθοδος διαγνωστικού ελέγχου που χρησιμοποιείται σε όλες τις γυναίκες με υποψία VVPT. Εάν παλαιότερα πίστευαν ότι αρκούσε η εξέταση μόνο των πυελικών οργάνων (η εξέταση των φλεβών θεωρούνταν δυσπρόσιτη και προαιρετική), τότε η υπερηχογραφική εξέταση των πυελικών φλεβών είναι πλέον μια υποχρεωτική διαδικασία εξέτασης. Με τη βοήθεια αυτής της μεθόδου, είναι δυνατό να προσδιοριστεί η παρουσία κιρσών της λεκάνης μετρώντας τη διάμετρο, την ταχύτητα ροής του αίματος στις φλέβες και προκαταρκτικά τον κύριο παθογενετικό μηχανισμό - την αποτυχία των φλεβών των ωοθηκών ή τη φλεβική απόφραξη . Χρησιμοποιείται επίσης για τη δυναμική αξιολόγηση της συντηρητικής και χειρουργικής αντιμετώπισης του VVPT.
• Η έρευνα πραγματοποιείται διακολπικά και διακοιλιακά. Οι φλέβες του παραμέτρου, το βουβωνικό πλέγμα και οι φλέβες της μήτρας φαίνονται διακολπικά. Σύμφωνα με διάφορους συγγραφείς, η διάμετρος των αγγείων στις προαναφερθείσες θέσεις είναι 2, 0 έως 5, 0 mm (κατά μέσο όρο 3, 9 ± 0, 5 mm), δηλ. H. όχι περισσότερο από 5 mm και η μέση διάμετρος των τοξωτών φλεβών είναι 1, 1 ± 0, 4 mm. Οι φλέβες με διάμετρο μεγαλύτερη από 5 mm θεωρούνται διεσταλμένες. Η κάτω κοίλη φλέβα, η λαγόνια φλέβα, η αριστερή νεφρική φλέβα και οι φλέβες των ωοθηκών εξετάζονται διακοιλιακά προκειμένου να αποκλειστούν θρομβωτικές μάζες και εξωαγγειακή συμπίεση. Το μήκος της αριστερής νεφρικής φλέβας είναι 6 έως 10 mm και το μέσο πλάτος της είναι 4 έως 5 mm. Φυσιολογικά, η αριστερή νεφρική φλέβα είναι κάπως πεπλατυσμένη όπου περνά πάνω από την αορτή, αλλά μια μείωση της εγκάρσιας διαμέτρου της 2 έως 2, 5 φορές συμβαίνει χωρίς σημαντική επιτάχυνση της ροής του αίματος, με αποτέλεσμα φυσιολογική εκροή χωρίς αύξηση της πίεσης στην προτένωση. ζώνη. Με τη φλεβική στένωση στο φόντο της παθολογικής συμπίεσης, υπάρχει σημαντική μείωση της διαμέτρου - κατά 3, 5 έως 4 φορές και επιτάχυνση της ροής του αίματος - πάνω από 100 cm / s. Η ευαισθησία και η ειδικότητα αυτής της μεθόδου είναι 78 και, αντίστοιχα. %.
• Η εξέταση των φλεβών των ωοθηκών αποτελεί μέρος της υποχρεωτικής εξέτασης των φλεβών της πυέλου. Εντοπίζονται κατά μήκος του πρόσθιου κοιλιακού τοιχώματος, κατά μήκος του ορθού κοιλιακού μυός, ελαφρώς προς την πλευρά των πυελικών φλεβών και αρτηριών. Διάμετρος μεγαλύτερη από 5 mm παρουσία ανάδρομης ροής αίματος θεωρείται σημάδι ανεπάρκειας φλεβών των ωοθηκών στις ΗΠΑ. Για πλήρη εξέταση, πρόληψη υποτροπής και σωστή θεραπευτική τακτική, είναι απαραίτητο να γίνει υπερηχογραφικός έλεγχος των φλεβών των κάτω άκρων, του περίνεου, του αιδοίου, του έσω μηρού και της περιοχής των γλουτών.
• Η ανάπτυξη της ιατρικής τεχνολογίας έχει οδηγήσει στη χρήση νέων διαγνωστικών μεθόδων. Στο τρίτο στάδιο, αφού η διάγνωση είναι υπερηχογράφημα, χρησιμοποιούνται διαγνωστικές μέθοδοι ακτινοβολίας για την επιβεβαίωσή της.
• Η πυελική φλεβογραφία με εκλεκτική αμφοτερόπλευρη ακτινοσκιερή ωοθηκεκογραφία είναι μία από τις ακτινοβολικές διαγνωστικές μεθόδους που γίνεται μόνο σε νοσοκομεία. Αυτή η μέθοδος θεωρείται από καιρό ως το διαγνωστικό «χρυσό πρότυπο» για την αξιολόγηση της διαστολής και για την ανίχνευση της ανεπάρκειας της καρδιακής βαλβίδας στις φλέβες της λεκάνης. Η ουσία της μεθόδου είναι η εισαγωγή ενός παράγοντα αντίθεσης υπό τον έλεγχο μιας μηχανής ακτίνων Χ μέσω ενός καθετήρα που είναι εγκατεστημένος σε μία από τις κύριες φλέβες (σφαγιτιδικές, βραχιόνιες ή μηριαίες φλέβες) στις φλέβες της πυέλου, των νεφρών και των ωοθηκών. Αυτό καθιστά δυνατό τον εντοπισμό των ανατομικών παραλλαγών της δομής των φλεβών των ωοθηκών, τον προσδιορισμό της διαμέτρου των γοναδικών και πυελικών φλεβών.
• Η ανάδρομη αντίθεση των γοναδικών φλεβών στο επίπεδο της δοκιμής Valsalva χρησιμεύει ως παθογνωμονικό αγγειογραφικό σημάδι της ανεπάρκειας της βαλβίδας σας με οπτικοποίηση μιας ισχυρής διαστολής ή στρεβλότητας. Αυτή είναι η πιο ακριβής μέθοδος ανίχνευσης του συνδρόμου May-Turner, των μεταθρομβοφλεβικών αλλαγών στο λαγόνιο οστό και στην κάτω κοίλη φλέβα.
• Όταν η αριστερή νεφρική φλέβα συμπιέζεται, εντοπίζονται περινεφρικά φλεβικά παράπλευρα με ανάδρομη ροή αίματος στις γοναδικές φλέβες και στασιμότητα του σκιαγραφικού στη νεφρική φλέβα. Η μέθοδος μετρά την κλίση πίεσης μεταξύ του αριστερού νεφρού και της κάτω κοίλης φλέβας. Συνήθως είναι 1 mm Hg. Art. ;Κλίση ίση με 2 mm Hg Art. , Μπορεί να υποδηλώνει ελαφρά συμπίεση. με κλίση >3 mm Hg. Art. Το σύνδρομο αορτομεσεντερικής συμπίεσης με υπέρταση στην αριστερή νεφρική φλέβα και διαβάθμιση > μπορεί να διαγνωστεί5 mm Hg. Art. θεωρείται αιμοδυναμικά σημαντική στένωση της αριστερής νεφρικής φλέβας. Ο προσδιορισμός της διαβάθμισης της πίεσης είναι σημαντικό διαγνωστικό στοιχείο, γιατί ανάλογα με τις τιμές της, προγραμματίζονται διαφορετικές χειρουργικές επεμβάσεις στις φλέβες της λεπτής λεκάνης, κάτι που είναι πολύ σημαντικό στις σύγχρονες συνθήκες. Επί του παρόντος, αυτή η μελέτη (με φυσιολογική κλίση πίεσης) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς - για εμβολισμό των φλεβών των ωοθηκών.
• Η επόμενη μέθοδος ακτινοβολίας είναι η αξονική τομογραφία εκπομπής των πυελικών φλεβών με ερυθροκύτταρα σημειωμένα in vitro. Χαρακτηρίζεται από την εναπόθεση σημασμένων ερυθροκυττάρων στις φλέβες της πυέλου και την απεικόνιση των γοναδικών φλεβών, επιτρέπει την αναγνώριση κιρσών της μικρής λεκάνης και διεσταλμένων φλεβών των ωοθηκών σε διαφορετικές θέσεις, τον βαθμό συμφόρησης της πυελικής φλέβας, την επιστροφή αίματος από τις πυελικές φλέβες έως τις σαφηνές φλέβες των ποδιών και του περίνεου. Συνήθως οι φλέβες των ωοθηκών δεν αντιπαραβάλλονται, δεν παρατηρείται συσσώρευση του ραδιοφαρμάκου στο φλεβικό πλέγμα. Για μια αντικειμενική εκτίμηση του βαθμού φλεβικής συμφόρησης στη μικρή λεκάνη υπολογίζεται ο συντελεστής φλεβικής συμφόρησης στη λεκάνη. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος έχει επίσης μειονεκτήματα: επεμβατικότητα, σχετικά χαμηλή χωρική ανάλυση, αδυναμία ακριβούς προσδιορισμού της διαμέτρου των φλεβών, επομένως δεν χρησιμοποιείται τόσο ευρέως στις κλινικές αυτή τη στιγμή.
• Η λαπαροσκοπική βιντεοεξέταση είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για την αξιολόγηση των αδιάγνωστων. Σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους, μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό των αιτιών του πόνου και στη συνταγογράφηση της σωστής θεραπείας. Με κιρσούς της μικρής λεκάνης στην περιοχή των ωοθηκών, κατά μήκος των στρογγυλών και φαρδιών συνδέσμων της μήτρας, οι φλέβες μπορούν να απεικονιστούν με τη μορφή κυανωτικών, διεσταλμένων αγγείων με ένα λεπτό και τεταμένο τοίχωμα. Οι ακόλουθοι παράγοντες περιορίζουν σημαντικά τη χρήση αυτής της μεθόδου: η παρουσία οπισθοπεριτοναϊκού λιπώδους ιστού, η ικανότητα εκτίμησης των κιρσών σε περιορισμένη περιοχή και η αδυναμία προσδιορισμού της παλινδρόμησης μέσω των φλεβών. Επί του παρόντος, η χρήση αυτής της μεθόδου δικαιολογείται διαγνωστικά εάν υπάρχει υποψία πολυεστιακού πόνου. Στο 66% των περιπτώσεων, η λαπαροσκόπηση επιτρέπει την απεικόνιση των αιτιών της CPP, για παράδειγμα ενδομήτριες εστίες ή συμφύσεις.

Χαρακτηριστικά της θεραπείας

Για την πλήρη θεραπεία των κιρσών της πυέλου, μια γυναίκα πρέπει να ακολουθεί όλες τις συστάσεις του γιατρού και επίσης να αλλάξει τον τρόπο ζωής της. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να δώσετε προσοχή στα φορτία, εάν είναι πολύ υψηλά, πρέπει να μειωθούν, εάν ο ασθενής ακολουθεί έναν υπερβολικά καθιστικό τρόπο ζωής, ασχολείται με αθλήματα, περπατά πιο συχνά κ. λπ.

Συνιστάται έντονα στους ασθενείς με κιρσούς να αλλάξουν τη διατροφή τους ώστε να καταναλώνουν όσο το δυνατόν λιγότερο πρόχειρο φαγητό (τηγανητό, καπνιστό, σε μεγάλες ποσότητες γλυκό, αλμυρό κ. λπ. ), αλκοόλ, καφεΐνη. Είναι καλύτερα να προτιμάτε τα λαχανικά και τα φρούτα, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα δημητριακά.

Οι γιατροί συνταγογραφούν επίσης σε ασθενείς με κιρσούς να φορούν ενδύματα συμπίεσης για προφύλαξη από την πορεία της νόσου και για ιατρικούς σκοπούς.

φαρμακευτική αγωγή

Η θεραπεία ERCT περιλαμβάνει πολλά σημαντικά σημεία:

• να απαλλαγούμε από την παλινδρόμηση του φλεβικού αίματος.
• Ανακούφιση από τα συμπτώματα της νόσου.
• Σταθεροποίηση του αγγειακού τόνου.
• βελτιωμένη ροή αίματος στον ιστό.

Οι προετοιμασίες για τους κιρσούς πρέπει να γίνονται σε μαθήματα. Τα υπόλοιπα φάρμακα, που παίζουν τον ρόλο των παυσίπονων, επιτρέπεται να πίνονται μόνο κατά τη διάρκεια μιας επώδυνης προσβολής. Για αποτελεσματική θεραπεία, ο γιατρός συχνά συνταγογραφεί τα ακόλουθα φάρμακα:

• Phleboprotectors;
• Παρασκευάσματα ενζύμων;
• φάρμακα που ανακουφίζουν τις φλεγμονώδεις διεργασίες με κιρσούς.
• Δισκία για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος.

Χειρουργική επέμβαση

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συντηρητικές μέθοδοι θεραπείας δίνουν πραγματικά ορατά αποτελέσματα, ειδικά στα αρχικά στάδια των κιρσών. Ταυτόχρονα, το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί θεμελιωδώς και η ασθένεια μπορεί να εξαλειφθεί πλήρως μόνο μέσω χειρουργικής επέμβασης. Στη σύγχρονη ιατρική, υπάρχουν πολλές παραλλαγές της χειρουργικής θεραπείας των κιρσών. Εξετάστε τους πιο συνηθισμένους και αποτελεσματικούς τύπους λειτουργιών:

• Εμβολισμός φλεβών στις ωοθήκες.
• Σκληροθεραπεία;
• πλαστικό των συνδέσμων της μήτρας.
• Αφαίρεση διευρυμένων φλεβών με λαπαροσκόπηση.
• Απόκομμα φλεβών στη μικρή λεκάνη με ειδικά ιατρικά κλιπ (clipping).
• Σταυροεκτομή - φλεβική απολίνωση (συνταγογραφείται εάν, εκτός από τα πυελικά όργανα, επηρεάζονται και τα αγγεία των κάτω άκρων).

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είναι δυνατή μόνο η συμπτωματική θεραπεία των κιρσών της λεκάνης. Συνιστούμε να φοράτε καλσόν συμπίεσης και να παίρνετε φλεβοτονικά φάρμακα κατόπιν σύστασης αγγειοχειρουργού. Στο ΙΙ-ΙΙΙ τρίμηνο μπορεί να γίνει φλεβοσκλήρωση των κιρσών του περινέου. Εάν υπάρχει υψηλός κίνδυνος αιμορραγίας κατά τον αυτόματο τοκετό λόγω κιρσών, η επιλογή γίνεται υπέρ του χειρουργικού τοκετού.

φυσικοθεραπεία

Το σύστημα σωματικής δραστηριότητας για τη θεραπεία των κιρσών σε μια γυναίκα αποτελείται από ασκήσεις:

• "Ποδήλατο". Ξαπλώνουμε ανάσκελα, ρίχνουμε τα χέρια μας πίσω από το κεφάλι μας ή τα τοποθετούμε κατά μήκος του σώματος. Σηκώνουμε τα πόδια μας και κάνουμε κυκλικές κινήσεις με αυτά, σαν να πατάμε ποδήλατο.
• "Σημύδα". Καθόμαστε μπρούμυτα σε οποιαδήποτε σκληρή, άνετη επιφάνεια. Σηκώστε τα πόδια σας και ξεκινήστε τα απαλά πίσω από το κεφάλι σας. Στηρίξτε την οσφυϊκή σας περιοχή με τα χέρια σας και βάλτε τους αγκώνες σας στο πάτωμα, ισιώνοντας αργά τα πόδια σας και σηκώνοντας το σώμα σας προς τα πάνω.
• "Ψαλίδι". Η αρχική θέση είναι στην πλάτη. Σηκώστε ελαφρώς τα κλειστά πόδια σας από το πάτωμα. Απλώνουμε τα κάτω άκρα στα πλάγια, τα φέρνουμε πίσω και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία.

Πιθανές επιπλοκές

Γιατί είναι επικίνδυνοι οι κιρσοί της πυέλου; Συχνά καταγράφονται οι ακόλουθες συνέπειες της ασθένειας:

• Φλεγμονή της μήτρας, τα εξαρτήματά της.
• Αιμορραγία της μήτρας;
• Ανωμαλίες στην εργασία της ουροδόχου κύστης.
• ο σχηματισμός φλεβικής θρόμβωσης (ένα μικρό ποσοστό).

προφύλαξη

Προκειμένου οι κιρσοί στη μικρή λεκάνη να εξαφανιστούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα και η παθολογία των πυελικών οργάνων να μην επανεμφανιστεί στο μέλλον, αξίζει να ακολουθήσετε απλούς προληπτικούς κανόνες:

• εκτελείτε γυμναστικές ασκήσεις καθημερινά.
• Πρόληψη της δυσκοιλιότητας.
• τηρήστε ένα διατροφικό πρόγραμμα, το οποίο πρέπει να περιλαμβάνει φυτικές ίνες.
• Μην μένετε πολύ σε μια θέση.
• κάντε ένα ντους αντίθεσης του περίνεου.
• Για να μην εμφανίζονται κιρσοί, είναι προτιμότερο να φοράτε ιδιαίτερα άνετα παπούτσια και ρούχα.

Τα προληπτικά μέτρα για τη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης και εξέλιξης κιρσών στη λεκάνη περιορίζονται κυρίως στην ομαλοποίηση του τρόπου ζωής.